Kącik literacki

Na stronach internetowych Portalu Barlinek24 dajemy mieszkańcom Barlinka możliwość opublikowania swych utworów literackich. Jednocześnie umożliwiamy szerokiej grupie czytelników, praktycznie z całego globu, odkrycie indywidualnego spojrzenia autora na otaczającą nas rzeczywistość. Świat przeżyć wewnętrznych każdego z nas jest inny i tylko prawdziwi artyści potrafią go w ubrać w formę i pokazać! Zachęcamy do kontaktu z Redakcją Barlinek24 i nadsyłania swych utworów.

REKLAMA

Dzisiejszym newsem inicjujemy Kącik Literacki. Mamy nadzieję, że będzie on miejscem często odwiedzanym przez Internautów, a publikowane tu wypowiedzi, opinie i utwory będą chętnie czytane przez mieszkańców Barlinka.

5 października 2009 - NAGRODA NIKE 2009 PRZYZNANA!
Tegorocznym laureatem Nagrody NIKE został poeta Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki za tomik poezji "Piosenka o zależnościach i uzależnieniach".

Trzynastoletnia historia prestiżowego konkursu literackiego może się pochwalić zaledwie kilkoma nagrodami, które powędrowały do poetów. Język poezji to specyficzny język, wymagający od czytelnika refleksji, wysiłku, wrażliwości. Nie opisuje świata wprost, nie egzemplifikuje życia za pomocą dosłownych  komunikatów, ale pozostając wiernym owemu życiu, wyrażając się najpełniej za pomocą słów - całego ich bogactwa - stanowi wielopłaszczyznową możliwość przeżywania.

Indywidualną, intymną, czasem terapeutyczną. Uczucia to delikatna materia, ale to one świadczą o naszym człowieczeństwie, one traktują o nas, mierzą nasze bogactwo, otwierają nam oczy. Nic więc też dziwnego, że na przestrzeni wieków to poeci byli wieszczami, świadkami prawdy.
"Poeta pamięta" pisał Noblista,
"Radość pisania” napisała Noblistka,
a tegoroczny laureat Nike pisze:
z językiem trzeba twardo
jest jaki jest kawałek drewna
którym się podpieramy
i posiłkujemy w drodze
lecz nie zawsze szczęśliwie
jest jaki jest i nie ma
cienia wątpliwości że to glina
udręczona tchnieniem
Pana Boga i przez każdego
z nas gdy brak tchu.

Każdy z nich i wielu, wielu innych dowodzą, że pisanie ma sens.
IŻ

Jesienna pogoda nastraja refleksyjnie i takie właśnie wiersze przedstawiamy dziś. Autorem jest mieszkaniec Barlinka – jako autor posługuje się pseudonimem „SMYK”. Zapraszam do lektury.

A moje życie nie poemat
choć ma początek dość banalny
luty 61' - pora zimy
i pielęgniarek ruch ,szpitalnych ...

Urodziłem się i mieszkam w Barlinku od 1961 roku.
 
książce ...
Umiesz, potrafisz w świat inności przenieść gdy kartek dotkną dłonie
Trącony ulotności mową magii się słów zaraz ukłonię.

Jesteś jakgdyby rąk stworzeniem, a ja nie umiem pojąć sprawy,
Dotykasz treścią mego wnętrza jak motyl delikatnie trawy.

Masz doświadczenie, ja nie umiem bo jestem tylko harfy struną
Kiedy cię czytać już zaczynam na mnie przemyśleń ptaki sfruną.

Bajanie wieszczów, strofy wierszy i zwykłych stwierdzeń całe mrowie
Układa sens twego istnienia nie tylko przecież w mojej głowie.

Traktuje się dziś niepoważnie stojące w rzędach różne księgi
Ja tak nie myślę więc ci powiem - niech zabrzmi teraz treść przysięgi.

Nie powiem, że: " ślubuję wierność i będę wiecznie tylko z tobą ..." ,
Lecz cenię to co masz w swym wnętrzu, choć książką jesteś nie osobą.

Cenić należy też osoby co książkom wciąż dodają blasku
Jak się zanurzą w treści słowa to kładą się czasem o brzasku.

***

Zbudził go wczesny świt
w tych pierwszych cieplejszych chwilach
poczuł, że musi zaistnieć
        przed nim daleka, pełna niespodzianek droga
        czy ją przebędzie ?
           czy doczeka ważnych momentów ?
słoneczne promienie, silne podmuchy wiatru, rozkrzyczane gawrony
na jego drodze pojawiło się sporo niespodzianek
         a to towarzystwo !
nie znał nikogo
cieszył się z życia choć musiał odejść

                 zwykły, dziwno kształtny, ale wyjątkowy
                                   i w swoim rodzaju .... liść.

Cisza
Ciszę usypiam, ciszą się bawię
Zamykam ciszę w porannej kawie
Ściskam bezwiednie dłonie w niemocy
Cisza drwi ze mnie o późnej nocy
Smutek się ciszy kładzie na usta
A przestrzeń nad nim jest ciągle pusta
Bezładne chmury, ... uśpione ptaki
Świat mi się jawi zbyt byle jaki
Usypiam w ciszy,
                                gwiazdy skrzą oczy
We śnie się lepszy mi świat roztoczy .
                             

Za wcześnie
                              Stań bezimienny, rozpędzony czasie
     Czemu gonisz bezmyślnie
                              nieznaną równiną zdarzeń.
Błąkasz sie po zaułkach myśli
                    i przeganiasz je jak rozszalały wiatr
                              spokojne jeziora.
Nie w czas przychodzisz żółtym kolorem liści
                              Zimnym podmuchem
                                        smutku
                                                    i melancholii
próbujesz nami zawładnąć.

Pragniemy się cieszyć, ty każesz
                                                     zasypiać w bezruchu jesiennych zamyśleń.

Za wcześnie,
                 jeszcze nie pora,
                                       nie czas !

Krajobrazy snu ...
Na odciśniętym ostrą linią horyzoncie drzew
Usypia dzień.

Z powłoki deszczu otrząsnęły się
            pierwsze drobne źdźbła traw.
A krople rosy rozpoczęły swój
                                             wieczorny taniec.

Przed nami noc
                            i cichy śpiew usypiającej
              i coraz wolniej bijącej przyrody.

Opadłe powieki pozwalają nam dostrzegać

             wspaniałe krajobrazy snu.

Różowy baldachim nieba
                   jak ciepłe okrycie opada na nas.

                Lubię rozmowę z ciszą
                       i milczenie.

SMYK

Dodaj komentarz